Het is zó koud in Targu Frumos.

Vorige winter hadden we al een project voor Andreea willen maken, maar het kwam er niet van. Zoveel aanvragen, zo weinig maanden in een jaar.

We konden alleen maar een bericht plaatsen op onze Facebook om te laten zien hoe de honden in sneeuw en ijs moesten zien te overleven.

Daar zijn toen heel wat reacties op gekomen van mensen die – misschien voor het eerst – geconfronteerd werden met de omstandigheden in een Roemeens asiel.

Die het met eigen ogen konden zien en begrijpen waarom een deel van de dieren het eind van de winter niet haalt …

En dat terwijl Andreea al zoveel vooruitgang heeft geboekt.

Jaren geleden kon ze -eindelijk- de gemeente overtuigen van het belang om de zwervers van de straten van de stad te halen. En de gemeente stemde -eindelijk- toe, gaf een stuk land, hek eromheen en er werd beton gestort. In ‘the middle of nowhere’ een open vlakte waar noordenwind, oosterstorm en striemende hagelbuien vrij spel hebben.

Geen water, geen elektra en ook geen dak! Binnen 2 dagen waren er al zeventig honden binnengebracht die op het steenkoude, natte beton moesten liggen. Afschuwelijk toch?

Andreea sleepte met grote flessen drinkwater, maar als de sneeuw te hoog lag en ze met de auto het asiel niet kon bereiken, zat er niets anders op dan de laatste 500 meter te voet af te leggen. Sjouwend met eten en drinken.

Onvoorstelbaar wat Andreea zelf en de honden voor ontberingen moesten doorstaan. Ze bedelde om pallets opdat de dieren in ieder geval niet vastvroren aan het beton.

Dat laatste is letterlijk! Een natte vacht vriest vast en als een dier opstaat … trekt-ie de haren uit zijn lijf ☹

Er werd zeildoek gedoneerd vanuit het buitenland, maar na al het moeilijke werk om de zeilen als dak en aan de zijkanten aan te brengen, vlogen ze bij de eerste sneeuwstorm de lucht in …

Ondertussen brachten de hondenvangers de één na de andere hond binnen met als gevolg dat de dieren begonnen te vechten. Er was te weinig ruimte èn te weinig eten.

Zo kreeg Andreea er nog grotere problemen bij: de zorg voor gewonde honden. Er was zelfs geen dierenarts die haar ergens mee helpen kon. De binnengebrachte honden waren niet gesteriliseerd en ook zwangere teefjes werden bij haar gedropt. Die bevielen in de open lucht op het koude beton... Ze overleefden bijna geen van alle.

Onbekend maakt onbemind. Niemand had oog voor een eenzame vrouw en haar worsteling om de honden in leven te houden.

Uiteindelijk adopteerde de Nederlandse Irene een klein straathondje en ‘ontdekte’ zo het asiel van Targu Frumos. Zij heeft, samen met de Nederlandse stichting Newlife4Straydogs, langzamerhand voor wat verbetering gezorgd.

Er kwamen in de loop der tijd kennels met plastic platen aan de zijkant om de gure wind wat tegen te houden en enkele binnenhokken gingen al zorgen voor meer veiligheid en beschutting. In 2018 kwam er zowaar een DAK!

De situatie bij Andreea nu is dat het asiel bomvol zit. Haar ergste zorg is nu: waar haal ik eten vandaan? De gemeente zorgt voor 3 zakken voer per dag. 20 kilo per zak. Adult-voer, voor volwassen honden. 3 héle zakken voor 200 honden?

Dan zitten er ook nog 40 jonge honden en zo’n 60 pups. Deze dieren hebben nog geen tijd gehad om een dikke vacht te kweken en zijn erg kwetsbaar. Daarvoor zouden ze eigenlijk speciaal voer moeten krijgen wat iets duurder is. Maar wat Andreea niet kan bekostigen.

Een paar maanden geleden hoopte Andreea op puppyvoer via Animal Webaction. Als je op hun website klikt kun je een dierenhelper gratis voer schenken. In dit geval voor maar liefst 81 pupjes. Helaas werd er niet genoeg geklikt en de pupjes van Andreea kregen geen sikkepit.  (Overigens willen wij die site van harte aanbevelen. Ook wij van Dierennood klikken er dagelijks op. We delen het altijd op onze FB-pagina.)

Dat was niet de eerste en enige keer dat Andreea heeft gehuild. Ze heeft het zwaar om alle buikjes te kunnen vullen.

Ook voor de zwakkere en oudere honden moet er snel meer voedzaam voer komen. De dood staat op de loer.

En er is zéker dringend behoefte aan meer warme en stevige hokken. Niet alle honden hebben het geluk om in zo’n lekvrij en tochtvrij exemplaar te kunnen slapen.

Kijk wat er nog voor lekkende, in elkaar zakkende krotjes staan. Het doet toch pijn om te weten dat ook hierin sommige honden de winter moeten doorkomen. Denk aan hen als je morgen diep weggedoken in je kraag buiten loopt … deze dieren kunnen zelfs niet in de luwte schuilen ☹

Andreea zelf zegt:

In my town, I am seen like the crazy lady with the dogs! I have absolutely no support from anyone but I keep going, I am used to it by now. Sometimes I feel sad, sometimes hopeless, sometimes I truly believe that what I am doing is making a change, it varies. It's definitely a lot of ups and downs!

In mijn stad kent men me als de gekke hondenvrouw. Ik krijg geen enkele steun, maar ik ben het zo langzamerhand gewend. Ik ga dóór. Soms voel ik me verdrietig, soms hulpeloos en hopeloos, soms geloof ik echt dat ik verschil maak. Het is een leven van ups en downs.

Daarom deze winter ab-so-luut een project voor Andreea met haar inmiddels 200 honden!

Help je weer mee?

Facebook page.

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 163’

En wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: