In het noordoosten van Roemenië ligt, verscholen achter de Karpaten, de stad, en het gelijknamige staatsasiel, Botosani. Grenzend aan Moldavië en Oekraïne, wordt dit stukje Roemenië wel eens het einde van de wereld genoemd …

Dit asiel is een van de verdrietigste plekken die we de laatste tijd hebben gezien. Als je in deze desolate omgeving de schijnbaar eindeloze lange rijen hondenhokken ziet, waar wind, sneeuw, en regen vrij spel hebben, springen de tranen in je ogen.

Als je dan ook nog ziet hoe in deze roestige hokken honderden dieren rillend op het ijskoude natte beton, of in haveloze smerige ruimtes hun dagen moeten slijten, stokt de adem in je keel. En breekt je hart in duizend stukken!

Als je langs al die hokken loopt, zie je dat sommigen nog de kracht hebben om hun snoet tegen de tralies te drukken, hun poot of lijfje door de gaten te wringen, smekend om hulp, aandacht of zelfs maar een aai over hun koppies! Maar de meesten liggen als hoopjes ellende in elkaar gekropen, te wachten op .... niets! Alle hoop is allang verloren.

Ze doen hun uiterste best, Doina Voluntana en haar collega vrijwilligers. Zij mogen als enigen in dit staatsasiel komen. Maar met zo’n groot aantal dieren en ook rekening moeten houden met opgelegde beperkingen door gemeente-ambtenaren, is de zorg voor maar liefst 800 honden en 40 katten bijna een onmogelijke opgave.

Hoe moeilijk moet het zijn om deze dieren elke dag te moeten zien, met hun wanhopige blik en vragende ogen. En ze niet datgene te kunnen geven wat je zo graag zou willen en wat ze zozeer verdienen: Wat warmte, liefde en iedere dag voldoende te eten.

Het is al een hele toer om aan de basisbehoeften te kunnen voldoen. Behalve voldoende voer, ook medicatie en een fatsoenlijk geïsoleerd hok om te kunnen schuilen voor het barre weer in de ijskoude Oost-Europese winter.

De hokken zijn totaal versleten en bieden geen enkele beschutting meer. Terwijl de enige manier om de honden nog enigszins warm te houden, namelijk stro, helaas VERBODEN is door de autoriteiten!! Vanwege vermeende verstoppingen in het riool.

Toch blijven Doina en collega’s soebatten, zelfs smeken om dit dieronterende verbod in te trekken en blijven ze hopen dat er deze winter alsnog stro in de hokken komt.

Tot dan moeten ze lijdzaam toezien hoe de dieren deze warmte moeten ontberen en zullen ze alles op alles moeten zetten om ze toch warm te kunnen houden. Wel hebben ze de pups nog van wat stro kunnen voorzien. God zij dank wordt dit oogluikend toegestaan.

Als er geen nieuwe hokken komen, of toch minstens stro, zullen de dieren vast vriezen aan de natte betonnen vloer. Velen van hen zullen anders deze winter niet overleven, maar een gruwelijke dood sterven!

Er is ook dringend geld nodig voor vaccinaties en sterilisaties en natuurlijk goed voer. Altijd!!

Dit asiel Botosani is geen echt dodingsstation, maar als de aantallen te hoog oplopen zullen de autoriteiten niet schromen om toch veel dieren gruwelijk te doden.

Jij kunt meehelpen om dit zoveel mogelijk te voorkomen, door een hond of kat van hun te adopteren.
Als je op zoek bent naar een adoptiedier kijk dan alsjeblieft op de Facebookpagina van Doina Voluntana:

https://www.facebook.com/profile.php?id=100009703476928

Of van Public Shelter Botosani.

https://www.facebook.com/profile.php?id=100064353745628

In Nederland wordt de bemiddeling voor de honden van PS Botosani gedaan door stichting Welzijn Mens en Dier:

https://www.facebook.com/Stichtingwelzijnmensendier

Lieve mensen, laten wij samen proberen met de feestdagen in zicht, alle dieren in dit asiel een mooie en vooral warme kerst te bezorgen!

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 185'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje. Nergens voor nodig.

Alvast heel veel dank!

Of doneer via onderstaande knoppen:

De hoofdrolspelers van de meeste van onze hulpprojecten zijn geweldige asielhouders.

Die naast het harde werken in hun asiel ook daarbuiten zwerfdieren helpen.

Maar dit keer is het omgekeerd, want Nikos Tsikalakis is op Kreta voornamelijk in zijn wijde omgeving bezig met veel dierenleed, waaronder het regelmatig bevrijden van honden die constant aan een ketting moeten liggen.

En daarnaast is hij ook asielhouder voor een paar honderd dieren.

Kortom: een echte dierenredder pur sang!

Of dat zomaar mogelijk is om een hond van een ketting los te maken? Nee, niet zomaar, maar in Griekenland moet iedere eigenaar wel goed voor een eigen hond zorgen.

Op het mishandelen van dieren staan zeer hoge boetes. In geval van in beslag genomen of op straat gevonden gewonde zwerfdieren, worden die door de politie of door dierenvrienden naar het asiel van Nikos gebracht. Hoewel er geen enkele subsidie voor hem tegenover staat...

Maar hij doet het graag, want is al zijn hele leven een ontzettend grote dierenvriend. Naast deze reddingen is hij ook in zijn 'Bronx Familia Animal Shelter' met ca. 250 honden, 2 katten, 2 schapen, 1 paard en 1 geit altijd heel druk bezig.

Soms komen er wat vrijwilligers om hem te helpen. Al zijn geld gebruikt hij voor de dieren en woont zelf in een oude zee-container bij het asiel.

Bronx was overigens de eerste zwerfhond waarmee ruim 10 jaar geleden alles begon...

Op een ooit door hem gekocht terrein midden in de heuvels van Kreta heeft hij met eigen handen van rest-materialen vele tientallen hokken gebouwd.

Inmiddels heeft Nikos vrijwel al zijn spaargeld daaraan moeten opmaken.

Terwijl de kosten voor het voer, maar zeker ook de dierenartskosten voor de meestal gewond gevonden zwerfhonden helaas extreem hoog zijn.

Ook komen er de laatste tijd door de overvloedige regenval helaas grote overstromingen voor, waarbij steeds vele hokken verwoest worden...

Wij werden op dit asiel attent gemaakt door Renate en Lisa Bakker, die al vele jaren het prachtige werk van Nikos volgen en veel contact met hem hebben.

Lisa is er zelf geweest en Renate vertelde ons dat de nood inmiddels zo hoog was geworden, dat hij nu echt overal hulp moet zoeken om zijn dieren eten te kunnen geven.

Helaas ontvangt hij helemaal geen financiële steun van de overheid en is volledig afhankelijk van donaties van dierenvrienden.

Om nog bij zijn dierenarts te kunnen blijven komen, is het nu echt nodig dat er in ieder geval een flink gedeelte van die rekening afbetaald wordt.

Maar ook de andere kosten voor zoveel asieldieren lopen enorm op, waarbij het prijspeil in Griekenland minstens zo hoog is geworden als in Nederland of België!

Kortom, jullie donaties zijn echt weer heel belangrijk en zelfs levensreddend.

Want anders zou hij echt moeten stoppen met het halen van dieren in nood van de straat of van de ketting...

Doneer daarom ajb vandaag nog:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 183'

En wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje. Vinden wij nergens voor nodig...

Officieel is het een “killshelter”, maar sinds Livia Paun in het Roemeense gemeenteasiel Fetesti werkt is er geen hond meer gedood!

Maar laat ik bij het begin beginnen. Jarenlang was Livia vrijwilligster in het asiel. Zij begon toen ook in haar stad met gratis sterilisatie campagnes en kreeg het voor elkaar om in twee jaar tijd maar liefst 2.600 honden te laten steriliseren.

Bij haar laatste campagne is ze zelfs huis aan huis gegaan om de mensen over te halen hieraan mee te doen. Vaak waren er huizen bij waar vier, of meer honden in de tuin liepen. Maar er was vrijwel niemand die er al over had nagedacht om hun dieren te laten steriliseren...

In 2020 gebeurde er iets opmerkelijks, Livia kreeg een baan aangeboden als vaste verzorgster van de honden. Weliswaar onder gemeentelijke condities, maar de beslissing was niet moeilijk voor haar en ze accepteerde het aanbod!

Nu kan ze bij de honden zijn zoveel en zo vaak ze maar wil, en.... kan ze alles in de gaten houden. Maar het is niet altijd makkelijk voor haar. Regelmatig neemt ze pups en zieke honden mee naar huis als ze denkt dat deze niet veilig zijn in het asiel. Maar ook verlaten dieren die ze op straat vindt krijgen een plaatsje in haar huis. Nooit laat ze deze in gevaar achter.

Op vier of vijf dagen per jaar na is zij in het asiel te vinden. Ze voert de honden, koopt vaccinaties voor ze en werkt met de angstige dieren. Alle pups die binnenkomen worden meteen door haar ontwormt, gevaccineerd en een paar dagen in quarantaine gehouden zodat de kans op parvo bijna nihil is. Oude en/of zieke honden en pups zijn de eerste op haar lijst om beschermd te worden op alle mogelijke manieren.

Het asiel heeft capaciteit voor 82 honden, maar zodra het aantal van 72 in zicht komt, begint haar werkgever haar al te waarschuwen en zelfs te dreigen dat er honden gedood zullen worden als zij niet zorgt dat het aantal vermindert, omdat er plaats moet komen voor nieuw te vangen arme zielen. Dag en nacht hangt dit gegeven als het zwaard van Damocles boven haar hoofd!

Dan breekt voor Livia een hectische tijd aan. Natuurlijk probeert ze altijd adopties te regelen, maar als het aantal te hoog oploopt moet ze alles uit de kast halen om zoveel mogelijk dieren ergens anders geplaatst te krijgen. Ze maakt extra posts voor adopties, vraagt hulp aan collega rescuers met een privéasiel en neemt nog wat extra honden mee naar huis. Alles om ze van de dood te redden.

Ze kent al haar honden. Ze weet wie angstig is, of wie verlegen of vriendelijk is!

Als ze weet dat er een ziek of gewond is kan ze niet slapen. Ze heeft geen rust totdat ze zeker weet dat de betreffende hond veilig in de kliniek is en behandeld wordt. Zoals Cooper, naar het asiel gebracht met een grote wond bij zijn keel. Met wat donaties kan hij naar de kliniek gebracht worden, waar hij meteen geopereerd wordt. Nu is Cooper in een privéasiel en wordt klaargemaakt voor zijn grote reis naar zijn gouden mandje in Duitsland.

Omdat het budget wat ze voor dit alles krijgt veel te weinig is moet ze maandelijks bijspringen van haar eigen salaris. Ze doet wat ze kan, maar het is nooit genoeg. Altijd weer is er de honger! Het zien van de magere honden en pups die elkaar verdringen bij de bakjes eten doet haar pijn, elke dag weer opnieuw. De angstige getraumatiseerde honden durven pas te eten als zij uit zicht is.

Maar naast dit alles vindt Livia ook nog de tijd om met ze te knuffelen en ze de liefde te geven die ze zo nodig hebben en verdienen.

Zoals zij zelf zegt: I live and breathe dogs. If I begin to talk about dogs, I can’t stop……  all day and night I talk about dogs. Oftewel: Ik leef en adem honden. Als ik over honden begin te praten kan ik niet stoppen. Dag en nacht praat ik over ze.

Volgens ons zegt dit genoeg over haar.

Wij willen haar graag helpen om het ontzettend goede werk wat zij doet en om dat nog lang te kunnen blijven volhouden!

Wat zou het heerlijk zijn om haar een mooi bedrag te kunnen geven, zodat zij “haar honden” eindelijk eens kan laten genieten van genoeg voer die hun buikjes volledig kan vullen.

Kijk eens op haar FB pagina, misschien valt iemand wel voor een van haar honden. https://www.facebook.com/paun.livia.73

Zullen we allemaal nog een keer diep in onze buidel tasten om haar te helpen? Livia Paun en de Fetesti honden zullen heel dankbaar zijn!!!

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 124'

en wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje. Vinden wij nergens voor nodig...

Op zich had Mirela Soare het allemaal weer redelijk voor elkaar...

De enorme toestroom in haar asiel van honderden honden en katten door het oorlogsgeweld in Oekraïne had ze met veel moeite kunnen organiseren, totdat het noodlot toesloeg...

Vorige maand ontstond er bij haar plotseling een felle brand! Gelukkig kon Mirela alle asieldeuren voor de dieren snel openzetten, maar er is helaas veel schade...

(plaatjes vergroten als je erop klikt)

Wij hebben haar vorige maand bezocht

Onze vrijwilliger Suzanne Walrave is net teruggekomen van haar bezoek aan Roemenië. Waar zij meerdere asielen een bezoek heeft gebracht.

En zoals wij Mirela Soare al vele jaren kennen, bleek ze nog steeds te zijn: Een heel betrokken vrouw die behalve de zorg voor haar eigen ca. 200 honden ook dagelijks een grote ronde op straat doet om tientallen zwerfdieren in nood tevens daar te kunnen helpen.

Zij zal dan ook nooit een dier dat hulp nodig heeft aan zijn of haar lot overlaten...

Meer dan 1,5 miljoen zwerfhonden

Roemenië heeft het grootste aantal zwerfdieren in Europa. Er wordt geschat dat er alleen al meer dan 1,5 miljoen (!) zwerfhonden zijn. Nog afgezien van de ontelbare zwerfkatten. Dat zijn er 10 x meer dan bijvoorbeeld in Spanje...

Tel daar de grote desinteresse van de bevolking bij op en je kunt je voorstellen dat het dierenleed overal in Roemenië schrijnend en ernstig is.

Mirela Soare is een uitzondering en zelfs een dierenvriend pur sang.

Haar hele leven staat dan ook in het teken van het helpen van dieren binnen en buiten haar asiel.

Bovendien zorgt ze ervoor dat al haar honden gesocialiseerd worden en klaar worden gemaakt om te kunnen worden geadopteerd.

Interesse? Neem maar via haar Facebook contact met haar op.

Gedumpte dieren zijn bij haar wèl welkom.

Het asiel van Mirela Soare bevindt zich nabij Boekarest. De hoofdstad telt meer dan 3 miljoen inwoners.

De meesten daarvan verdienen maar een schamel loon of een armoedig laag pensioen. Gevolg is een enorm aantal zwerfdieren, waarvan velen uit een huis gezet zijn of zelfs in een bos aan een boom achtergelaten...

Natuurlijk kan Mirela hen niet allemaal helpen, maar iedere week komen er in haar asiel weer een paar die toch nog het geluk hebben, om eindelijk weer met liefdevolle handen te worden omarmd.

Helpen met de brandschade

Haar eigen 200 dieren komen uit een Roemeens dodingsasiel, zijn gedumpt of gevonden in nare omstandigheden.

Het is op zich al een hele prestatie om al die dieren te voeden en te verzorgen.

Maar die nare brand heeft de financiële situatie nu extreem moeilijk gemaakt.

Zo wil ze graag vóór de strenge winter de daken van haar asiel weer kunnen repareren.

Zullen we haar de helpende hand reiken? Dat heeft ze denken we echt wel verdiend...

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 182'

En wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje. Vinden we nergens voor nodig...

‘Ik kan het bijna niet meer aan, elke dag vinden we nieuwe puppy’s of ze worden bij ons gebracht! Velen zijn ernstig ziek, gewond of ondervoed.’

Dat zijn de woorden van Mirela Marcu uit Roemenië.
Een dierenredder die al goed bekend is bij ons vanwege haar fantastische werk en tomeloze inzet voor dieren in nood.

Plaatjes op deze pagina vergroten als je je er op klikt

Al meer dan 12 jaar zet zij zich met hart en ziel in voor dieren die hulp nodig hebben. Haar tomeloze inzet voor dieren is ongekend. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat zorgt ze voor haar 1.200 (!) dieren.

Maar helpt ook andere lokale dierenredders, redt gewonde dieren op straat en laat ook zoveel mogelijk dieren steriliseren om toekomstig leed te voorkomen.

Onze vrijwilliger Suzanne bezocht Mirela eind juni en was geschokt door de hoeveelheid honden, vooral puppy’s. “Ik ben diep onder de indruk van de toewijding en liefde die Mirela voor al haar dieren heeft,” zegt Suzanne. “Haar hele leven draait om hun welzijn.”

De situatie is echter nu dringend. Gemiddeld worden er zo’n twintig pups per week binnengebracht, waardoor de kennels overvol raken.

Zieke pups met het besmettelijke parvovirus worden nu apart in haar kattenopvang gehuisvest. De vrijwilligershuisvesting is omgebouwd tot noodopvang voor gewonde en zieke dieren. Zelfs buiten staan er pups in benches. Mirela is overweldigd en voelt de druk toenemen.

Misschien denk je, laat ze dan op straat en voer ze daar. Maar in Roemenië worden zwerfhonden al snel naar dodingsstations gebracht, waar hondenvangers per gevangen hond worden uitbetaald.

De honden zitten daar onder zeer slechte omstandigheden zonder medische zorg en worden vaak na twee weken op pijnlijke manieren geëuthanaseerd.

Mirela is er flink van ontdaan en zit met haar handen in het haar. Ze geeft aan dat ze soms een keuze moet maken tussen het geven van medicijnen of voer. Een verschrikkelijke en eigenlijk onmogelijke keuze!

Tot overmaat van ramp zijn de nieuwe buren begonnen met klagen over het geblaf van de puppy’s, wat de urgentie om de dieren een andere plek te geven, verder vergroot.

In Roemenië wordt vaak op brute wijze met dierenoverlast omgegaan en Mirela vreest dan ook voor hun veiligheid.

De seizoenen vormen een andere uitdaging. In de winter kunnen temperaturen dalen tot -30 graden Celsius, wat het voor de dieren moeilijk maakt om te overleven.

Het gebrek aan beschutting en de extreme kou vormen een constante bedreiging. Terwijl de zomers weer zinderend heet kunnen worden tot ruim 45 graden.

Daarom willen we Mirela helpen bij het bouwen van een puppyhuis en het bieden van beschutting aan haar andere honden tegen barre weersomstandigheden. Stichting Strays Meet Holland kwam met het mooie idee om puppyhuizen te bouwen.

Hiermee kunnen ze de winter warm en droog doorkomen en in de zomer beschutting vinden tegen de hitte. Dankzij donaties is er al één huis gebouwd. Met onze steun kunnen we een tweede huis realiseren. Dit zou een enorme opluchting zijn voor Mirela en de puppy’s.

Een puppyhuis kost € 6.000, maar het zou prachtig zijn als we ook de andere honden op het open veld kunnen helpen. Ook die honden hebben nu weinig tot geen bescherming tegen de elementen.

We willen meer schaduw en beschutting creëren. Bovendien ook de stress van de honden verminderen door een afscherming tussen de kennels aan te brengen.

Onze vrijwilliger Suzanne is zo geraakt door de situatie dat ze samen met haar broer – op eigen kosten – in de herfstvakantie naar Roemenië afreist om samen die beschutting en afscherming te helpen bouwen.

Het zou mooi zijn als via dit hulpproject ook de daarvoor benodigde materialen kunnen worden aangekocht.
Met jullie financiële steun, kunnen Mirela’s zorgen een beetje worden ontlast en kan het leven voor haar 1200 dieren echt worden verbeterd.

Links naar haar eigen Facebook en naar dat van het asiel.

Wil je een hond van Mirela adopteren? Dat kan via de betrouwbare Nederlandse stichting Animal in Need

Helpen jullie mee om deze droom te laten uitkomen? Dat verdient ze toch?

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 181'

en wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje.

'Het is zwaar om hier te leven, in een land waar ik gezien wordt als een 'gekke vrouw' omdat ik honden en katten te eten geef en ze help als ze ziek of gewond zijn ...'

Dit zijn de woorden van Bibi Milanovska, een dierenhelpster in de stad Skopje in Noord-Macedonië.

Voor Bibi gaat er geen dag voorbij zonder stress. Iedere dag zijn er dieren die hulp nodig hebben, die honger hebben en die op haar wachten. In Noord-Macedonië kun je bijna geen stap zetten zonder een verwaarloosde of mishandelde zwerfhond- of kat te zien.

Foto's kun je groter maken, door erop te klikken.

'Het ergste is als mijn salaris op is en ik geen geld meer heb om voer te kopen voor de honden en katten op straat. Als ik geen voer kan kopen vraag ik de bakker om oud brood of de slager om vleesafval en dat kook ik samen met wat macaroni of rijst tot een dikke pap. Dat breng ik dan naar de dieren zodat ze toch iets in hun maag hebben en die dag geen honger hoeven te lijden.'

Soms eet Bibi ook zelf van het oude brood zodat ze een maaltijd voor zichzelf uitspaart.

's Avonds na haar werk gaat ze met de bus naar het 'boarding house' - het pension waar haar tientallen honden en katten worden opgevangen.

Dieren die Bibi gered heeft toen ze ernstig ziek waren of mishandeld en gewond, dieren die ze heeft weggehaald bij het randje van de dood.

En nee, een dierenpension in Noord-Macedonië is geen luxe zoals in veel Nederlandse pensions. De dieren verblijven in ruimtes met een betonnen vloer en hebben oude dekens of een kleedje om op te liggen (dekens en kleedjes die Bibi zelf moet verschonen en wassen) en er zijn houten hokken voor de katten.

Maar deze dieren zijn tenminste veilig, ze krijgen te eten, hebben schoon water en ze krijgen af en toe een knuffel of een aai over hun kop. En dat is heel wat beter dan het leven dat de dieren op straat moeten leiden. Of beter gezegd: het leven dat ze moeten lijden.

Soms lukt het om iemand te vinden die een dier wil adopteren en vertrekt een hond of kat naar een zacht mandje in Engeland, Duitsland of Nederland. Maar de vrije plekjes in de opvang worden onmiddelijk ingenomen door een ander dier dat het nodig heeft. Een dierenopvang raakt nooit leeg ...

Het is zwaar werk en de pijn in haar rug is bijna ondraaglijk. Bibi loopt al 10 jaar met een hernia die maar niet beter wordt, het komt door al het sjouwen met emmers en zakken voer en het dragen van gewonde en zieke dieren.

Maar ze weet dat de dieren op haar wachten, ze kunnen niet zonder haar en dus verbijt ze de pijn en brengt de dieren hun eten. Haar oude autootje heeft het begeven en geld voor reparatie is er niet. Ze neemt nu de bus of gaat met een taxi naar de voerplaatsen, en zo brengt ze ook dieren naar de dierenarts.

'Het grootste probleem hier is dat mensen hun dieren niet laten steriliseren.' Honden worden meestal niet als huishond gehouden, maar verblijven in de tuin of op het erf. De dieren gaan op stap en de teefjes raken zwanger. De puppy's worden vervolgens als oud vuil ergens gedumpt, al dan niet in een vuilniszak, of ze worden op een afschuwelijke manier gedood. Dat gebeurt vaak ver weg van de moederhond zodat zij haar haar puppy's niet meer terug kan vinden.

Als de diertjes geluk hebben worden ze gevonden door Bibi, zoals die keer dat ze een nestje van 7 pupjes vond die allemaal ziek waren van het Parvo virus. De badkamer van haar kleine appartementje werd ingericht als ziekenboeg en Bibi werkte de klok rond om de dieren te verzorgen, hun medicijnen te geven en alles zo goed mogelijk schoon te houden.

Op een dag zette ze de balkondeur open voor wat frisse lucht en de puppy's, hoe ziek ze ook waren, scharrelden naar buiten, het balkon op. Om te voorkomen dat de bovenburen de pupjes en hun bloederige diarree zouden zien heeft Bibi het balkon toen afgedekt met lakens zodat de dieren een soort tentje hadden op het balkon.

Na een week van stress en zorgen om de kleintjes werd Bibi wakker naast de puppy's, ze was flauwgevallen van uitputting ... Maar de dieren hebben het gered! En dat is het enige dat telt voor haar.

'Als ik het toch eens aan mensen kon uitleggen; achter iedere dier dat gered wordt schuilen zoveel tranen, zoveel slapeloze nachten en stress. Maar mensen begrijpen het niet. Sommige mensen zeggen: je hebt al zoveel dieren in pension, je zorgt voor zoveel dieren op straat en je gaat maar door, waarom stop je er niet mee? Ik kijk ze aan en ik kan geen antwoord geven, kan geen woorden vinden, wat moet ik zeggen tegen mensen die alleen aan zichzelf denken? Hoe kan ik de dieren NIET helpen? Ik kijk ze in hun lieve ogen en voel hun pijn, hun verdriet en angst. Ik begrijp hun roep om hulp en mijn hart huilt. Ik versta de taal van dieren beter dan die van mensen denk ik... '

'Alles is hier zo duur geworden, ik probeer overal op te besparen om de honden en katten te eten te geven en de dierenarts te betalen. Ik heb ook een betalingsachterstand bij het pension. Ik weet dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft, maar ik heb het gevoel dat ik nooit genoeg doe, het lijkt wel of mijn handen en voeten gebonden zijn. Maar ik kan niet naar huis gaan en rustig gaan slapen terwijl ik weet dat de dieren honger of dorst hebben. Het aantal honden op straat neemt toe en de situatie is alarmerend... En ik ben bang dat het pension de dieren op straat zet als ik de schuld niet kan betalen en dat dan alles voor niets geweest is.'

'Ik wijd mijn hele leven aan de dieren, misschien denken mensen dat ik niet normaal ben, omdat ik van ze houdt en ze help waar ik kan, maar in de ogen van de dieren ben ik hun moeder. Ik heb vuile kleren van hun poten, maar dat kan me niet schelen, mijn hart en ziel is voor hen allemaal. Ik kan ze niet in de steek laten!'

Facebook

Doneren kan via een overmaking naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 180'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje. Nergens voor nodig.

Alvast heel veel dank!

Of doneer via onderstaande knoppen:

Temperaturen van boven de 45 gr. zonder water, nergens voer kunnen vinden en veel agressieve mensen die je kwaad willen doen...

Dat is het trieste leven van alle dag voor miljoenen zwerfdieren in een land als Egypte.

Ada Ouwehand bracht ons in contact met Bilkes. Een vrouw die zich het lot van deze dieren erg aantrekt en grandioos werk voor hen doet. Zij heeft een groot asiel gebouwd waar zij zo'n 500 zwerfdieren in heeft opgenomen, die het op de meedogenloze straten niet meer volhielden...

Foto's kun je groter maken, door erop te klikken.

Bilkes (Belqes) Ibrahem is een vrouw van 38 jaar en heeft al zo'n tien jaar een honden- en kattenasiel in Gizeh, nabij Cairo. Zij wijdt haar leven geheel aan dit asiel.

'Belqes Animal Care Foundation' is in 2023 gelegaliseerd, na jarenlange verwoede pogingen daartoe, wat veel geld en inspanningen heeft gekost.

Het asiel telt ca. 500 zwerfhonden en -katten en zelfs ook enkele apen. Iedere dag struint Bilkes de straten af en geeft zwerfdieren te eten. Kijk maar op de leuke video onderaan!

Ze checkt dan tevens hoe het met de dieren gaat. Onlangs heeft zij zelfs nog een sterilisatieproject uitgevoerd voor dieren die op een groot lokaal parkeerterrein leven.

Als zij een dier aantreft dat ernstig ziek is, misbruikt of na een verkeersongeluk gewond is geraakt, dan brengt zij het direct naar een dierenarts. Vervolgens wordt het verder verzorgd in haar asiel.

Adopties

Haar asiel kan financieel vrijwel geen dieren meer opnemen en dat is moeilijk voor haar. Ze kan haar hoofd niet wenden voor de vele ellende dat zij overal ziet.

Vandaar dat ze heel veel moeite doet voor adopties. Het lukt haar zelfs om haar dieren in Engeland, Duitsland, Frankrijk, de VS en Nederland te laten opnemen!

Kosten extreem gestegen

Overal zijn de prijzen omhoog gegaan, maar in Egypte in het bijzonder! Zij worstelt vooral met de enorm gestegen voedselprijzen en met de nota's van de dierenarts. Ook zou Bilkes heel graag een kleine 'kliniek' op haar terrein willen bouwen, zodat de medische kosten flink naar beneden gaan.

Onlangs had ze helaas een grote financiële tegenslag, door een uitbraak van het zeer besmettelijke virus 'distemper' in haar asiel. Alle ca. 250 honden moesten worden behandeld en gevaccineerd.

Hierdoor liepen haar schulden flink op en wat zou het mooi zijn als met dit hulpproject er weer wat verlichting voor haar komt, zodat het helpen van dieren in ernstige nood toch nog door kan blijven gaan!

Trouwe donateur uit de VS

Ada heeft ook contact met Josh Hines uit de VS. In 2021 heeft hij tijdens zijn huwelijksreis in Egypte dit asiel bezocht en werd zeer geraakt door het gepassioneerde werk van deze bijzondere vrouw.

Kijk vooral ook naar de prachtige video’s hieronder!

Behalve het verzorgen van haar eigen asieldieren en de noodlijdende dieren op straat zou zij zo graag ook meer sterilisatieprojecten willen organiseren.

Want het blijkt dat haar eerdere projecten daarvoor na vele jaren nu echt vruchten afwerpen doordat het aantal zwerfdieren op de straten langzaam minder wordt.

Ada kent haar al heel lang

Een Nederlandse vrouw die Bilkes al jarenlang goed heeft leren kennen en haar probeert te helpen is Ada Ouwehand. Zij weet hoe noodzakelijk het is dat er nu echt financiële hulp komt en heeft bij ons aangeklopt.

Wij hebben haar en haar asiel goed gecheckt en alles is zeer betrouwbaar! Bilkes’ problemen zijn enorm groot en wat zou het vreselijk jammer zijn als zo’n geweldig moedige dierenredder door te veel schulden ermee zou moeten stoppen.

Het lot van vele honderden, ja zelfs duizenden zwerfdieren in een van de moeilijkste plekken op aarde ligt in onze handen. Wij gáán er graag weer voor! Doe je alsjeblieft met ons mee?

Voor meer info:
- belqesanimalcare.com
- Habiba and friends animal shelter group | Facebook
- balqis animal care foundation | Facebook
- www.instagram.com/habiba_shelter/

Doneren kan via een overmaking naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 179'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje. Nergens voor nodig.

Alvast heel veel dank!

Of doneer via onderstaande knoppen:

Jullie weten inmiddels maar al te goed dat Marokko een heel moeilijk land voor zwerfdieren is.

Wij krijgen er regelmatig aanvragen voor, maar wie is betrouwbaar en wie helpt de zwerfdieren daar echt heel goed?

Door een samenwerking aan te gaan met Monique Moerenhout in België, konden wij dat probleem oplossen, want zij focust zich al jarenlang op dat land en weet precies hoe de zwerfdieren daar het beste hulp kunnen krijgen.

Foto's kun je groter maken, door erop te klikken.

Zij heeft er stichting Straycare International voor opgericht en gaat er jaarlijks naar toe om diverse projecten te coördineren. Dat is steeds een combinatie van voeren door vrijwilligers van kattenkolonies, maar ook - als er voldoende geld is - om zoveel mogelijk sterilisaties te laten uitvoeren..

Monique werkt met deze vier lokale vrijwilligers :

Amal El Hilaly in Temara

Amal voert en zorgt voor sterilisaties van diverse zwerfkattenkolonies zowel op straat als op het strand.

Het valt haar op dat de zwerfkatten die gesteriliseerd zijn het daarna heel goed doen. Grootste pluspunt is natuurlijk dat er geen kittens bijkomen, maar ze zien er zelf ook gezonder en rustiger uit. Ze gaan minder zwerven en vechten. Want vechten is een groot risico voor een zwerfdier. Als ze gewond raken kunnen er lelijke infecties ontstaan, die zelfs levensbedreigend kunnen zijn.

Ze gaan ook minder sproeien en nachtlawaai maken. Daardoor worden ze meer getolereerd door de buurtbewoners en lopen ze minder risico om vergiftigd te worden.

Amal heeft een eigen asieltje met ong. 40 katten. De meesten van hen zijn blind of hebben maar 3 poten of zijn chronisch ziek. Monique helpt haar met de sterilisaties. Na zo'n operatie mogen de dieren bij Amal tot rust komen en herstellen. Na enkele dagen laat ze de katten weer vrij op de precies dezelfde plaats waar ze leven, waardoor die plek niet ingenomen wordt door een ander zwerfdier. Dat is het hele principe van steriliseren.

Gihane Monqid in Temara

Ook Gihane helpt al jarenlang zwerfkatten in een ander deel van Temara (ca. half miljoen inwoners) en dan vooral op een lokale begraafplaats. Dat bij uitstek een dumpingplaats voor kittens is geworden. Omdat het inmiddels bekend is dat er vrijwilligers zijn die de dieren helpen, worden er regelmatig dozen vol gedumpt met een moederpoes en haar kittens...

Gihane heeft nog meer voederplaatsen met kattenkolonies. Heel graag zou ze veel van die dieren willen laten steriliseren, maar daarvoor heeft ze helaas nog niet de financiële middelen.

Liljana Wenzel in Essaouira

In Essaouira helpt de Duitse Liljana Wenzel (Lily) veel katten en honden in de medina en bij de haven. Ook zij vangt katten, maar ook honden die geen kans hebben om alleen te overleven op straat. Ook hier zijn het vooral blinde en/of gehandicapte dieren. Ook kittens en puppy's die geen moeder meer hebben, krijgen een plekje in haar eigen kleine asiel.

Er is daar geen stromend water, wat aangevoerd moet worden in grote bidons bij een openbare kraan. Een oude man helpt Lily daar dagelijks mee en ook om de dieren te verzorgen.